Դակրիոցիստիտը (ԴՑ) կարող է զարգանալ և՛ մեծահասակների, և՛ երեխաների մոտ: Բայց մայրերը հաճախ առնչվում են հատկապես նորածնային դակրիոցիստիտի հետ երեխայի կյանքի առաջին ամիսներին (հաճախ երկրորդ ամսվա վերջում, երբ սկսում են գործել արցունքագեղձերը): Այն կարող է լինել միակողմանի և երկկողմանի, սակայն ավելի շատ ախտահարվում է մեկ աչքը:

Ի՞նչ է դակրիոցիստիտը

Ներարգանդային շրջանում արցունքաքթային խողովակի լուսանցքը լցված է լորձա-դոնդողային զանգվածով, իսկ ելքը փակված է թաղանթով: Ծննդաբերության ժամանակ այդ թաղանթը հետ է զարգանում կամ պատռվում է երեխայի առաջին ներշնչման ժամանակ: Բայց որոշ նորածինների մոտ դա տեղի չի ունենում, կամ ներծծվում է կյանքի 14-րդ օրը:

Եթե թաղանթը մնում է, ապա քթի խոռոչի, հարքթային խոռոչների բորբոքումների կամ բնածին նեղացման պատճառով խողովակը խցանվում է: Դրա հետևանքով արցունքի հոսքը խանգարվում է, և այնտեղ մանրէների զարգացման հետևանքով բորբոքվում և լայնանում է արցունքապարկը: Հենց դա էլ դակրիոցիստիտն է:

Ախտանշանները

• Արցունքահոսություն,
• աչքում թարախային կեղևիկներ (հատկապես քնից հետո),
• արցունքապարկի շուրջ մաշկի այտուց և կարմրություն (սեղմելիս արտադրվում է լորձային կամ թարախային հեղուկ),
   

արցունքապարկի սահմաններից դուրս բորբոքման տարածման և բուժման բացակայության դեպքում կարող է զարգանալ ծանր հիվանդություն՝ ֆլեգմոնա, որի ախտանշաններն են՝

1. այտուցի առաջացում կոպերի ներսային մասերում,
2. բարձր ջերմություն,
3. լեյկոցիտոզ, բարձր ԷՆԱ (էրիթրոցիտների նստեցման արագություն),

ԴՑ-ի երկարատև ընթացքի և բուժման բացակայության պատճառով հնարավոր է կերատիտի զարգացում: Կերատիտը եղջրաթաղանթի բորբոքումն է` հետագայում խոցերի առաջացումով:Դակրիոցիստիտի բուժումն անհրաժեշտ է սկսել անմիջապես ախտորոշումից հետո: 

Բուժման մեթոդներն են․

• կոնսերվատիվ (արցունքաքթային խողովակի մերսում, աչքի անտիսեպտիկի օգտագործում),
• վիրահատական (արցունքաքթային խողովակի լվացում՝ զոնդավորմամբ)։