Հեշտոցի դիսբակտերիոզը (դիսբիոզ) նորմալ վագինալ միկրոբիոցենոզի խանգարումն է. օգտակար բիֆիդո և լակտոբակտերիաների, նաև՝ պայմանական ախտածին միկրոօրգանիզմների, միջև հարաբերակցության խախտումը: Այս ախտաբանությունը բավականին տարածված է:

Հեշտոցի դիսբիոզի կապը սեռական վարակների հետ

Հայտնաբերվել է որոշակի կապ հնարավոր վարակման և հեշտոցի միկրոբիոցենոզի վիճակի միջև: Եթե այն նորմալ է, ապա ախտածինների ներդրումը դժվարանում է լակտոբացիլների ստեղծած թթվային միջավայրի պատճառով։ Արդեն զարգացած սեռական վարակի դեպքում անպայման առաջանում է դիսբիոզ, քանի որ բորբոքային գործընթացի տարածման ընթացքում օգտակար մանրէների քանակը խիստ նվազում է, իսկ հիվանդածիններինն՝ աճում: Հազվադեպ է քսուքում հայտնաբերվում միայն մեկ վարակի հարուցիչ, հիմնականում դրանք ավելին են լինում:

Սեռական վարակների բուժման վերջին փուլում նշանակվում են ֆիզիոլոգիական միկրոֆլորան վերականգնող պատրաստուկներ։ Սովորաբար, դրանք տրվում են հակաբիոտիկներից հետո, քանի որ վերջիններս ոչնչացնում են և ախտածին և օգտակար միկրոֆլորան:

Հեշտոցի դիսբիոզի և աղիների հիվանդությունների կապը

Լակտոբացիլի ոչնչացման պատճառ կարող է լինել ստամոքս-աղիքային ախտաբանությունը, որի ժամանակ հիվանդածին բակտերիաների քանակը նկատելիորեն աճում է:

Ուղիղ աղին և հեշտոցը կողք-կողքի են, այդ պատճառով պայմանական-ախտածին միկրոօրգանիզմների թափանցման հավանականությունը հեշտոց շատ մեծ է: Դրանք շատ արագ բազմանում են, արտազատում իրենց կենսագործունեության տոքսիկ նյութերը: Այդ պայմանները վնասակար են կաթնաթթվային բակտերիաների համար, այդ պատճառով նրանց քանակը գնալով պակասում է՝ նպաստելով հեշտոցային դիսբակտերիոզի զարգացմանը:

Բուժման ժամանակ նշանակվում են դեղեր և՛ դիսբակտերիոզի, և՛ հիմնական ախտաբանության դեմ՝ հետագա տեղային դիսբիոտիկ վիճակի կարգավորմամբ:

Վագինալ դիսբիոզը և զուգընկերը

Հեշտոցային միկրոբիոցենոզի խանգարումը չի ազդում զուգընկերոջ առողջության վրա՝ անկախ այն բանից, թե որքան կանոնավոր է նրանց սեռական կյանքը և օգտագործո՞ւմ են, արդյոք, պահպանակներ:

Բայց կան և բացառություններ։ Բարձիթողի դիսբիոզի ժամանակ, երբ կան արտահայտված ախտանիշներ, հնարավոր է բալանոպոստիտի (առնանդամի գլխիկի բորբոքում) զարգացում և ոչ սպեցիֆիկ ուրետրիտ: Նման վիճակները հաճախ հետևանք են տղամարդու մոտ թուլացած իմունիտետի:

Վագինալ դիսբիոզը և հղիությունը

Հղիության ժամանակ հեշտոցային դիսբիոզի սրացում կամ զարգացում դիտվում է հաճախ:

Այդ ախտաբանական վիճակն արտահայտվում է հեշտոցից պղտոր լորձային արտադրությամբ, քորով, այրոցով, ցավոտ սեռական ակտով։ Հղիության ընթացքում մշտապես փոփոխվում է հորմոնալ ֆոնը, որը թուլացնում է ընդհանուր և տեղային իմունիտետը: Հեշտոցային դիսբիոզն անհրաժեշտ է բուժել մինչև բեղմնավորումը, չնայած անհնարին է լիովին բացառել նրա կրկնությունը: Հղիության ընթացքում հակաբակտերիալ միջոցների, իմունախթանիչների և իմունամոդուլյատորների օգտագործումը ցանկալի չէ: Անգամ ամենանվազագույն չափաբաժնով դրանց մի մասը էմբրիոտոքսիկ ազդեցություն ունի։ Բուժումն ուղղված է կնոջ ինքնազգացողությունը լավացնելուն, ախտանշանների վերացմանը, ծննդաբերությունից առաջ հեշտոցի խնայող սանացիային:

Հեշտոցային դիսբիոզն աղջիկների մոտ

Հեշտոցային միկրոֆլորայի խանգարում լինում է նաև մանկական և դեռահասային շրջանում: Այն հանդիպում է նույնքան հաճախ, որքան մեծահասակների մոտ: Այդ դիսբալանսը պայմանավորված է հորմոնալ տատանումներով և ոչ կայուն դաշտանային ցիկլով։ Կարևոր դեր ունեն նաև կուսաթաղանթի անատոմիական առանձնահատկությունները և անձնական հիգիենայի ոչ ճիշտ պահպանումը:

Հեշտոցային միկրոֆլորայի խանգարումն արտահայտվում է առատ պղտոր արտադրությամբ, որի հեռացումը դժվարանում է կուսաթաղանթի առկայությամբ: Դա բարենպաստ միջավայր է ստեղծում հիվանդածին մանրէների բազմացման համար, որով և բացատրվում է հաճախակի վարակային-բորբոքային ախտաբանության զարգացումը կույսերի մոտ:

Բժիշկները հաճախ են օգտագործում են «մեղրամիսի ցիստիտ» արտահայտությունը: Առաջին սեռական հարաբերության ժամանակ աղջիկների մոտ առկա պայմանական-ախտածին միկրոբները մեծ քանակով անցնում են միզապարկ, առաջացնում նրա պատերի բորբոքում, ինչի հետևանքով զարգանում է նաև ցիստիտ: