Վիժումը հղիության ինքնուրույն ընդհատումն է մինչև 28 շաբաթականը, երբ պտուղը դեռ չի հասել կենսունակությունը պահպանելու վիճակին:

Վիժումը կարող է լինել վաղ (մինչև 12 շաբաթականը) և ուշ (մինչև 12-22 շաբաթական հղիությունը):

22 շաբաթից հետո հղիության ընդհատումն անվանում են վաղաժամ ծննդաբերություն: Վիժումը հաճախ է հանդիպում՝ 15- 20 տոկոս դեպքերում:

Պատճառները

Ձվազատման (օվուլյացիա) հետևանքով ի հայտ եկած ֆոլիկուլի տեղում առաջանում է «դեղին մարմին», որը ցիկլի երկրորդ շրջանում (մինչև բեղմնավորումը) սկսում է արտադրել «հղիության հորմոն»՝ պրոգեսթերոն: 12 շաբաթականից այդ գործառույթն իր վրա է վերցնում ընկերքը:

Պրոգեսթերոնն օրգանիզմին պատրաստում է հղության, թուլացնում է արգանդի մկանների տոնուսը, կանխում էմբրիոնի արտամղումը:     

Դեղին մարմնի անբավարարության կամ պլացենտայի ոչ ճիշտ զարգացման հետևանքով պրոգեսթերոնի արտադրությունը նվազում է, որի արդյունքում արգանդի տոնուսը կարող է բարձրանալ և կծկումներ առաջանալ, ինչն հղիության ընդհատման պատճառ է դառնում:

Հորմոնի արտադրության խաթարման պատճառները.

• ձվազատման խանգարում,
• դեղին մարմնի թերզարգացում,
• ընկերքի ձևավորման անոմալիաներ,
• փոքր կոնքի արյան շրջանառության խանգարում։

Եթե հորմոնի պակասը ժամանակին է հայտնաբերվում, բժշկի կողմից նշանակվում է պրոգեսթերոն պարունակող պատրաստուկներ:

Հորմոնալ մյուս ախտաբանությունը օրգանիզմում տղամարդու հորմոնների բարձր մակարդակն է՝ հիպերանդրոգենիան: Անդրոգենները ճնշում են էսթրոգենի և պրոգեսթերոնի արտադրությունը, ինչն արգելք կարող է դառնալ նաև բեղմնավորման համար, իսկ հղիության դեպքում՝ վիժումի պատճառ լինել:

Վահանագեղձի հորմոնների ավելցուկը կամ պակասը ևս կարող են վիժումների պատճառ դառնալ:

Պտղի գենետիկ արատներ

Քրոմոսոմների ոչ ճիշտ քանակը հաճախ է վիժման պատճառ դառնում: Դա կարող է փոխանցվել ժառանգաբար, կամ հիվանդությունների և արտաքին ազդակների արդյունքում առաջացած մուտացիաների հետևանք լինել: Պտղի արատները երբեմն զրկում են նրան կենսունակությունից, և տեղի է ունենում նրա արտամղում՝ արգանդի կծկումներով և արյունահոսությամբ: Եթե դա արտահայտվում է շատ վաղ՝ 3-5 մանկաբարձական շաբաթականում, կինն անգամ կարող է տեղյակ չլինել հղիության մասին և այդ վիճակն ընդունել որպես դաշտան:

Վարակիչ հիվանդություններ

Պտղի համար վտանգ են նաև վարակիչ հիվանդությունները՝ հատկապես մինչև 12 շաբաթական հղիությունը, երբ սկսում են զարգանալ պտղի բոլոր օրգան-համակարգերը: Հերպեսը վտանգավոր է, եթե մինչև այդ կինը չի հիվանդացել այդ վարակով: Վտանգ են նաև կարմրախտը, կարմրուկը, տոքսոպլազմոզը, ցիտոմեգալիան: Այս վարակներից հետո զարգանում է մշտական իմունտետ, սակայն հիվանդության ընթացքում տեղի է ունենում պտղի արտամղում և մահ:

Պետք է զգուշանալ նաև սեռավարակներից՝ հոնորեա, սիֆիլիս, ուրեոպլազմոզ, տրիխոմոնիազ, խլամիդիոզ:

Աուտոիմուն հիվանդություններ (կարմիր գայլախտ, ռևմատոիդ արթրիտ և այլն): Կնոջ օրգանիզմում ընթացող որոշ գործընթացներ կարող են առաջացնել հակամարմինների արտադրություն, որոնք սեփական բջիջներն ընդունում են որպես օտար: Զարգացող էմբրիոնը նույնպես կարող է այդ հարձակմանը ենթարկվել:

Այլ պատճառներ.

• կնոջ բարձր տարիքը,
• սուրճի կամ այլ էներգետիկ ըմպելիքների չարաշահումը,
• որոշ դեղերի օգտագործումը,
• մարմնի չափազանց ցածր կամ բարձր քաշը,
• մինչև այդ իրականացված գործիքային արհեստական վիժումը,
• աշխատանքային ծանր պայմանները (ծանրություն բարձրացնելը, վնասակար նյութերի ազդեցությունը և այլն),
• ֆոլաթթվի անբավարարությունը։

Ռիսկի գործոններից են նաև հղիության ժամանակ կնոջ ծխելը, ալկոհոլ, նարկոտիկներ օգտագործելը:

Վիժման ախտանշանները

Եթե առկա է որովայնի ներքևում դեպի ցած ձգող ցավ, անհրաժեշտ է զգուշանալ: Ցավն աստիճանաբար ուժեղանում է և դառնում սպաստիկ: Եթե միջոցներ չեն ձեռնարկվում, հեշտոցից դիտվում է արյունահոսություն:

Բուժումը

Վիժումից հետո անպայման նշանակվում է հակաբիոտիկ:

Հաջորդ հղիությունը պետք է պլանավորել 3 ամսից ոչ շուտ: Մինչև հաջորդ հղիությունը պետք է, նախ՝ պարզել վիժում առաջացրած պատճառները և մասնագետի մոտ ստանալ համապատասխան բուժում: